ชำนาญเกลากลอน หมายถึง น. ชื่อโคลงโบราณแบบหนึ่ง; ชื่อเพลงปี่พาทย์ทํานองหนึ่ง. (ดึกดําบรรพ์).
ก. ขี่ เช่น ชํานิโคคําแหงแรง; พาหนะ เช่น ควรชํานิพระองค์. (สมุทรโฆษ).
ก. รู้ชัดเจน, เชี่ยวชาญ, คล่องแคล่ว.
ก. เชี่ยวชาญมาก, สันทัดจัดเจน.
ก. เจียน, สลัก, เช่น ชําเนียนชรเนียรเอมอร. (สมุทรโฆษ). ว. ฉลุเฉลา, เกลี้ยงเกลา.
ว. แก่ครํ่าคร่า, ชํารุด. (แผลงมาจาก เชียร).
ว. ว่องไว, เก่ง, เชี่ยว, เช่น ชําเนียรในศิลป์. (สรรพสิทธิ์).
น. ชมนาด.